قطعه نیوز: غالبا گفته میشود هیچ چیز جدیدی در دنیا وجود ندارد و این موضوع در دنیای خودرو نیز مانند هرجای دیگر صادق است. ما دائما به جدیدترین فناوریهای روز نگاه و احساس میکنیم آنها خیلی تازه هستند؛ اما فقط اگر نگاه سریعی به کتابهای تاریخ بیندازیم، میفهمیم بیشتر چیزهای جدید درواقع قبلا دیده و ساخته شدهاند و زمان ظهور آنها اغلب به دههها قبل برمیگردد. در صنعت خودروسازی، نوآوریهای زیادی معرفی شدهاند که برخی از آنها بهمرورزمان تکامل یافته و پیشرفتهتر شدهاند و برخی نیز برای همیشه کنار گذاشته شدند. در این مقاله، پنج اختراع مهندسی را معرفی خواهیم کرد که با هدف تغییر دنیای خودرو ارائه شدند؛ اما نتوانستند خیلی دوام بیاورند و بهتدریج حذف شدند.
پیشرانههای پلاستیکی
پلاستیک نقش مهمی در ساخت خودرو ایفا میکند؛ اما آیا میتوان با پلاستیک پیشرانه تولید کرد؟ در دههی ۱۹۷۰، متیو هولتزبرگ آمریکایی پیشرانهی مسابقهای با بلوک سیلندر، شاتون، پوشش بادامک و چرخدندههای تایمینگ ساختهشده از کامپوزیت پلاستیکی تولید کرد که در دههی ۱۹۸۰ با موفقیت در مسابقات IMSA حضور یافت. بااینحال، علاقهی تولیدکننده به نتیجه نرسید و با وجود تحقیقات مداوم، ایدهی پیشرانه پلاستیکی برای همیشه کنار گذاشته شد.
توربینهای گازی
در سالهای اولیهی تولید هواپیمای جت، خودروسازان علاقه داشتند این فناوری را روی زمین هم آزمایش کنند. این تئوری در ابتدا بسیار مناسب بهنظر میرسد؛ زیرا نبود قطعات متحرک باعث میشود پیشرانههای توربینی نرم و مطمئن و دارای نیاز کم به نگهداری و تعمیرات باشند. حتی با اینکه شرکتهایی مانند رور و BRM و لوتوس موفقیتهای محدودی در مسابقات موتوراسپرت کسب کردند، شتاب اولیهی اندک و مصرف سوخت زیاد و انتشار گازهای آلاینده باعث توقف تولید این پیشرانهها شد.
ترمزهای موشکی
سیستم ترمز موشکی بهعنوان اقدام اضطراری در دستورکار قرار گرفت و در سال ۱۹۴۶، دفتر تحقیقات و توسعه علمی آمریکا آن را طراحی کرد. هنگامیکه دو موشک کوچک با زاویهی ۴۵ درجه درست در زیر ستون A خودرو شلیک شود، رانش معکوس آنها میتواند خودرو را در نصف فاصلهی ترمزهای استاندارد متوقف کند. آزمایشها با خودرو جیپ قابلیت استفاده از این طرح را اثبات کرد؛ اما امکان آسیب جدی به سرنشینان دراثر برخورد همچنان وجود داشت و باعث شد این طرح نیز بهدست فراموشی سپرده شود.
چرخ پنجم پارک
بروکس واکر آمریکایی اولینبار در سال ۱۹۳۲ این ایده را ثبت کرد؛ ولی تا دو دهه بعد، همچنان بهدنبال جلب حمایت خودروسازان از این طرح بود. این طرح شامل چرخی نصبشده در کف خودرو بود که پایین میرفت و عقب خودرو را برای چرخش کامل در پارکینگ بالا میبرد؛ اما این کار نیمی از فضای پای سرنشینان را اشغال میکرد و باعث ناراحتی سرنشینان میشد. بیشتر رانندگان در ایالات متحده حداقل میتوانند بدون نیاز به پارک دوبل در اکثر فضاها خودرو خود را پارک کنند و همین یکی از دلایلی بود که باعث شد طرح بروکس واکر بهسرانجام نرسد.
پیشرانهی اوربیتالی دوزمانه
رالف ساریچ، مهندس استرالیایی، اولینبار پیشرانهی اوربیتالی دوزمانه را ساخت. این پیشرانهی سهسیلندر سبک و جمعوجور بهحدی مهم بود که فورد در اوایل دههی ۱۹۹۰، تعدادی از خودروهای فیستا را به آن مجهز کرد. چرا الان اثری از این پیشرانه نیست؟ درادامه مشخص شد که قدرت و بهرهوری و میزان آلایندگی این پیشرانه بهطورهمزمان دردسترس نیستند؛ بههمیندلیل، پیشرانهی اوربیتالی تا سال ۱۹۹۵ کنار گذاشته شد.
منبع: زومیت